Toen ik twee en een half jaar geleden besloot zonder organisatie verder te gaan had ik niet kunnen dromen van de gevolgen. Diep van binnen wist ik dat het goed zou komen en dat het verhaal een vorm zou krijgen die bij me past, maar dat er zoveel mensen aan zouden haken heeft mij zeer verrast. Ik had juist besloten dat ik niet geschikt was om in een team te werken. Ik ben daar, naar alle eerlijkheid, gewoon te eigengereid voor. Ik ben van het type ‘zelf doen’ en ik kan wel samenwerken, maar enkel als het mijn en dijn helder is.
Goede voornemens
Ik vond het prima om zelf te werken en minder samen te werken, dacht ik. Maar ineens ontstond er in 2015 een wonderlijke situatie. Toen ik vertrok bij de organisatie waar ik zo’n 6 jaar aan verbonden was geweest heb ik mezelf een aantal dingen voorgenomen:
- Ik ga alleen nog maar op plekken werken waar de combinatie van mijn talenten, kennis en kunde nodig is. Waar anderen ook geschikt zijn, ga ik niet zijn.
- Ik ga mijn eigen verhaal vertellen en ga mijn visie de wijde wereld in werpen.
- Ik ga vormen van communiceren gebruiken die bij mij passen.
- Ik ga al mijn kennis delen en weggeven.
- Ik ga vertrouwen hebben.
- Ik ga doen wat ik ook graag van anderen wil: ruimte geven aan talenten van anderen zodat ze kunnen schijnen.
Wat een egoïstisch rijtje zeg. Alles begint met ik. Toen was dat blijkbaar ook even nodig. Dat ik nadacht over wat ik zelf wilde en over hoe ik mijn bijdrage wilde leveren aan een betere wereld. En wat blijkt dan? Dat er meer mensen zijn die er precies zo over denken. Die ook echt willen doen waar ze goed in zijn, hun eigen verhaal hebben en dat in hun eigen passende vorm willen delen. En nog meer. Dat al deze verhalen elkaar versterken en de vormen fantastisch in elkaar passen.
Sterke vrouwen
Wat een genot om in 2015 achter elkaar sterke vrouwen te ontmoeten. Vrouwen die elkaar niet verwijten dat de ander te veel schijnt en dat ze daardoor in hun schaduw staan. Vrouwen die hun eigen licht zijn en de ander dat ook gunnen. De eerste ontmoeting met het (toen nog enkel uit vrouwen bestaande) kernteam van Nederland Kantelt was een warm bad.
Nieuwe Route
En dat was nog maar het begin. Ik ging lezingen geven via ZijSpreekt. Naast sterke vrouwen schoven ook in 2016 krachtige mannen aan. Mannen die goed zijn in zelfreflectie, die werkelijk de dialoog aan gaan, die aanvullend zijn en mee duwen. Steeds meer mensen gingen de noodzaak van de, ondertussen een begrip geworden ‘Nieuwe Route’ voelen en geheel zonder voorbedachte rade is er zo een zwerm ontstaan. Een zwerm in wisselende samenstelling waarbinnen mensen wisselende ontmoetingen en perioden van optrekken hebben en toch allemaal op eigen wijze ongeveer dezelfde kant uitvliegen. Je gelooft het of niet: Ik doe niks anders dan samen-werken!
Meevliegen
Al een tijdje voel ik me gedragen door mensen en vandaag realiseerde ik me dat het niet de losse mensen zijn, maar de zwerm waardoor ik me gedragen voel. Van sommige mensen weet ik niet eens dat ze meevliegen. Deze kondigen zich dan ineens aan met een onverwachte reactie na een lezing: “Ik volg je al een tijd op twitter hoor, we gaan ervoor he?!”
Het is groter dan de mensen, deze zwerm waar we samen mee bezig zijn. Het is geen optelsom van personen, maar een missie om de wereld te veranderen.
In ons geval de missie om ervoor te zorgen dat de mensen waar het om gaat samen eigenaarschap houden over hun situatie. Binnen en buiten organisaties, binnen en buiten het sociaal domein, het onderwijs of andere domeinen.
Wij doen het samen! Ieder op onze eigen manier dragen we bij. En man/vrouw, wat is het heerlijk om samen te vliegen. En met zoveel verschillende mensen.
Wat een vrijheid en tegelijk wat een steun!
Recente reacties